MijnNederland

Wat is MijnNederland

Dat is een Nederland zoals ik die graag had gezien.

 

Eerst zal ik mij even voorstellen.?

Ik ben Koen uit Purmerend geboren in 1960 te Amsterdam de tweede van een gezin met vijf kinderen.

Mijn vader was ambtenaar bij de gemeente Amsterdam en mijn moeder zorgde in hoofdzaak voor het gezin.

Als wij tussen de middag thuis kwamen van school dan stond mijn moeder klaar met de lunch.

Na mijn lagere school begon ik aan de Mavo,  maar voor mij als bèta persoon was de Mavo geen succes. 

Na een overstap op de LTS kreeg mijn leven meer kleur.

Na de LTS had ik de smaak te pakken en ging dus verder met de MTS.

Na een MTS stage wist ik dat ik nog verder zo gaan en wel de HTS, maar eerst moest ik mijn dienstplicht vervullen.

Na een jaar lanterfanten in een groen uniform ben ik gestart met de HTS.

Ondanks het feit dat  ik nu gedisciplineerd aan de slag moest had ik toch moeite met het weer zitten in de schoolbanken, maar met heel veel plezier heb ik de studie afgerond.

Na mijn studie ben ik meteen gaan werken injde procesautomatisering. Hier heb ik altijd met een lach op mijn gezicht 20 jaar gewerkt. Na 20 jaar ik was toen 47 werd ik getroffen door een herseninfarct.

Het herseninfarct heeft mijn leven volledig veranderd.

Na twee weken ziekenhuis en vier maanden revalidatie in Heliomare  kwam ik weer thuis. Stilzitten zit niet in mijn DNA.

Ben toen elke dag gaan sporten in de sportschool om de hoek. Ook ben ik vrijwilligerswerk gaan doen zoals ouderen helpen met computerproblemen. 

Omdat je na een herseninfarct toch niet meer dezelfde persoon bent. is ook mijn huwelijk aan een eind gekomen. Door deze scheiding heb ik mijn zelf gebouwde huis moeten verkopen. 

Door beperkingen die ik heb overgehouden aan mijn herseninfarct heb ik nog twee jaar geprobeerd te re integreren bij mijn werkgever,

maar ben na twee jaar alsnog ontslagen, dat was een harde klap, dus mijn baan mijn huwelijk en mijn huis kwijt. Dus weer opnieuw beginnen. Ja met alles moet je weer opnieuw beginnen. zoals fietsen autorijden. ik kan namelijk mijn linkerarm niet meer gebruiken als daar voor. 

Op dit moment staat alles weer redelijk op de rails. Door het vrijwilligerswerk en het weer op de rails krijgen van mijn leven heb ik een Nederland ervaren  waarvan ik dacht dit is toch niet het land waarin ik wil leven. Dat moet toch veel beter kunnen. Door mijn herseninfarct ben ik ook veel emotioneler geworden en kan zeker niet tegen onrecht.